Wierzba mandżurska – sadzenie, uprawa i pielęgnacja

Planując ogród zastanawiamy się, jakie rośliny zastosować, jak ma wyglądać w całokształcie, oraz jakie drzewa posadzić. Na rynku jest wiele drzew i kwiatów, które są popularne i polecane przez ogrodników, jak chociażby wierzba czy kwiat Magnolii. W takich założeniach może nam pomóc posadzenie popularnego i jakże efektownego drzewa zwanego Wierzbą mandżurską. Jest to drzewo liściaste uprawiane w ogrodach. Jest to coś, co wyróżnia to drzewo na tle innych, otóż są to jej pędy, które są poskręcane i w kolorze zielonych oliwek. Bardzo dobrą informacją jest również fakt, że wierzba mandżurska nie jest rośliną wymagającą i można ja polecić do hodowli nawet laikom w sprawach ogrodniczych.

Wierzba mandżurska, kilka słów o drzewie

Drzewo, jakim jest wierzba mandżurska zwykle osiąga do kilku metrów wysokości w dorosłości, nadaje się więc do hodowli nawet w małych ogrodach, nadal będzie tam wyglądać efektownie. Na tle innych gatunków, można powiedzieć, że rośnie szybko, ale niestety nie jest długowieczna. Swą atrakcyjność utrzymuje przez kilkanaście lat. Jak już wcześniej wspomniano, wierzba mandżurska rośnie przeciętnie do 5 metrów wysokości, jedynie w bardzo sprzyjających warunkach można wyhodować trochę wyższe jednostki.

Wierzba mandżurska mile widziana jest w ogrodzie, ale również w donicy. Ma lekko wzniesiony pokrój, a gałęzie wierzby mandżurskiej są rozłożyste. Roślina ta kwitnie równocześnie z rozwojem liści w okresie od kwietnia do maja. Jej kwiaty są niewielkie i jasnozielone. Ciekawostką jest to, że wierzba jest wysoce miododajna. W Polsce znajdziemy takie odmiany jak „Tortuosa” oraz „Ural”, bardziej krzaczasta, nadająca się do tworzenia żywopłotu z wierzby mandżurskiej.

Rozmnażanie wierzby mandżurskiej

Tematem wartym rozważania jest również rozmnażanie wierzby mandżurskiej. Drzewo to należy do roślin szybko rosnących. Rozmnażanie wierzby mandżurskiej nie jest procesem trudnym, ponieważ sadzonki, które najlepiej pobrać w marcu łatwo się zapuszcza korzenie. Dobrze czują się w wodzie i dobrze odnajdują się w nowym miejscu. Aby choroby nie atakowały młodej sadzonki i później drzewa w fazie wzrostu, należy zastosować gnojówki z roślin takich jak pokrzywa, skrzyp, mniszek, a także czosnek.

Uprawa wierzby mandżurskiej w ogrodzie

Wierzbę mandżurską można sadzić w miejscach słonecznych lub lekko zacienionych, ale należy uważać, ponieważ jest wrażliwa na przesuszenie i w okresie, gdy nie pada deszcz, należy ją podlać. Toleruje różne typy gleb o umiarkowanej, lub dużej wilgotności. Nie znosi podłoży lekkich, suchych i żwirowych.

W chłodniejszych rejonach Polski należy ją osłaniać przed nadejściem mrozów. Czasem może dojść do podmarzania końcówek pędów wierzby. Nie jest to dużym problemem, gdyż drzewo i tak w tych miejscach będzie przycięte. Jeśli chodzi o nawożenie, to nie potrzebuje ona nawozów azotowych, ponieważ i tak szybko rośnie. Wartościowe będą natomiast nawozy z potasem. Świetny będzie również obornik lub nawóz humusowy.

Przycinanie gałęzi wierzby mandżurskiej

Cięcie wierzby mandżurskiej jest bardzo podobne do przycinania krasnodrzewu pospolitego i jej pędów przeprowadza się tylko raz do roku i najlepiej zrobić to wiosną zanim pojawią się liście i kwiaty. Jest to również roślina, która łatwo się odradza, więc nawet bardziej radykalny zabieg podcinania jest wskazany w przypadku wierzby mandżurskiej. Ponieważ jest krzewem ozdobnym, to jej przycinanie umożliwia formowanie w dowolny sposób. Ponieważ wierzbę mandżurska można przycinać w dowolny sposób, to można ją również dowolnie formować.

Samo cięcie gałęzi wierzby mandżurskiej wykonuje się, gdy chcemy powstrzymać wzrost drzewa, ale również po to by nadać jej kształt i podkreślić, jakiego drzewo jest pokroju. Wycięte gałęzie można jeszcze oczywiście wykorzystać w dowolny sposób, na przykład wykonując dekoracje z wierzby mandżurskiej Przy pielęgnacji wierzby mandżurskiej należy pamiętać, żeby prześwietlać koronę, aby miała zasięg światła, a gałęzie wierzby mandżurskiej, które rosną zbyt gęsto przerzedziły się. W ten sposób poskręcane pędy będą jeszcze bardziej uwydatnione, a liście bardziej widoczne.

Przycinanie wierzby mandżurskiej jest bardzo ważnym elementem pielęgnacji, ponieważ wpływa na to jak roślina wygląda i jak funkcjonuje. Warto przycinać gałązki wierzby mandżurskiej, ponieważ rozrasta się ona bardzo i w pewnym momencie, może zdominować ogród. Możemy sobie pozwolić jedynie by urosła do odpowiedniego rozmiaru, a następnie należy podciąć wszystkie gałęzie do pożądanej wielkości.

Wierzba mandżurska jest krzewem ozdobnym i dobrze przycięta doskonale sprawdzi się w ogrodzie, ale świetnie będzie wyglądać posadzona w donicy i ozdobi wejście do domu, lub taras. Pamiętajmy też, że wierzba mandżurska w donicy jest efektowana, ponieważ jej poskręcane gałązki nadają wschodniego wyrazu i nowoczesności. Wierzba mandżurska w ogrodzie może stanowić również naturalny mur, lub żywopłot.

Popularne choroby wierzby

Wierzba mandżurska ceniona jest ze względu na swą oryginalną urodę, ale i ją, jak inne wierzby mogą zaatakować choroby wierzby mandżurskiej. Często widziane są również szkodniki, które utrudniają życie wierzby. Należą do nich między innymi: krytoryjek olszowiec, pienik wierzbowy, a także mszyca wierzbowa. Natomiast do chorób wierzby mandżurskiej należą między innymi rdza, bakteryjne więdnięcie wierzby, parch wierzby i  czerniak.

• Czerniak wierzby – pojawia się wiosną na liściach. Objawia się małymi mało widocznymi żółtymi plamkami, a w lecie plamki te zamieniają się w czarną grzybnię.
• Bakteryjne więdnięcie pędów – objawia się poprzez więdnięcie części liści, które zwijają się i brązowieją, ale nie opadają, tylko pozostają przyczepione do rośliny. Niestety jest ono przenoszone przez owady. Bakterie, przeniesione przez owady, zimują w gałązkach wierzby mandżurskiej i zakażają pączki liści.
• Rdza – pojawia się zazwyczaj w połowie lata, na dolnej stronie liści, lub w zielonych pędach w postaci zarodników grzyba. Liście dotknięte chorobą przedwcześnie opadają.
• Parch wierzby- wiosną, w okresie wegetacyjnym liście wierzby mandżurskiej gwałtownie czernieją i więdną. Niestety roślina wygląda jak spalona, a grzyb wrasta w ogonki i pędy i powoduje zamieranie.